Spacery po Sopocie Posted on 30 listopada, 202214 sierpnia, 2024 By admin Do dębu Esperantystów – al. Niepodległości do Świemirowa i ul. Smolną do miejsca, na którym 31 VII 1927 r. zasadzono drzewko dębu na pamiątkę odbytego wówczas w Gdańsku XIX Światowego Kongresu Esperantystów. W 1939 r. Niemcy gdańscy wycięli drzewko nie mogąc ścierpieć, iż przypomina ono twórcę esperanta, a był nim polski Żyd – Zamenhof. W 1959 r., w setną rocznicę urodzin Zamenhofa (26 VII) w obecności 250 przedstawicieli 16 krajów zasadzono nowe drzewo – „Jubilea kwerko”, a obok ustawiono głaz z odpowiednim napisem. Jubileuszowy dąb rośnie w głębi Doliny Świemirowskiej, z której wypływa wspomniany wcześniej Karlikowski Potok. Widoczna po drugiej stronie doliny ul. Reja biegnie dalej jako droga leśna do leśnictwa Gręzowo (Grązlewo). Jest to stara osada pomorska wymieniona w przywileju z 1188 r. (fundującym opactwo oliwskie) w formie Gransowi. Do stadionu KS „Spójnia”. Do stadionu KS „Spójnia” – dojście al. Niepodległości i następnie ul. Wybickiego. Jest to niewątpliwie najpiękniej położony na Pomorzu stadion sportowy. Otoczony zalesionymi wzgórzami, starannie urządzony w ostatnich latach jest przedmiotem dumy sopockich sportowców. Zbudowano go w 1926 r. w zachodnim krańcu tzw. Wypad na urlop z dzieckiem Doliny Owczej. U wejścia położono wówczas głaz mający przypominać stulecie powstania kąpieliska sopockiego. Na głazie wyryto po wojnie napis czczący pamięć pomordowanych przez Niemców podczas wojny polskich sportowców. Do Doliny Siedlisko Do Doliny Siedlisko – tę starą polską nazwę przypomniała w 1905 r. historyk niemiecki Franz Schultz. Było tutaj od dziesiątków lat miejsce rekreacyjne mieszkańców Sopotu – z punktami widokowymi, strzelnicą, wejściami na sąsiednie wzgórza itp. przed kilkunastu laty zabudowano dolinę wysokimi blokami mieszkaniowymi, pośród których stanęła nijaka architektonicznie szkoła. Dolina przecięta jest ulicami Abrahama, Mickiewicza, Prusa, i Żeromskiego. Ta ostania prowadzi do podnóża Łysej Góry – wielkiej polany na zboczu wzniesienia, w zimie odwiedzanego tłumnie przez narciarzy i saneczkarzy. Dla ich wygody zbudowano wyciąg narciarski oraz bar gastronomiczny.Wycieczki po Sopocie Do Doliny Gołębiowskiej Do Doliny Gołębiowskiej – jej dnem biegnie ul. 23 Marca na leśne wzgórza, na których od 2 poł. XIX w., stała popularna gospoda „Wielka Gwiazda” (spalona podczas wojny) i dalej w las do leśnictwa Gołębiewo. Ul 23 marca prowadzi do siedziby PUT „Kąpielisko Morskie Sopot”. Dalej na lewo wznoszą się gmachy Uniwersytetu Gdańskiego, a na prawo na wzniesieniu Dom Dziecka. Zajmuje on szczyt znanego dawnym gościom Sopotu widokowego Wzgórza Stüwego, nazywanego przez Niemców Królewskim. Dawniej wznosił się na wzgórzu lokal gastronomiczny z werandą widokową. Obecnie sławne widoki z tego miejsca zasłonięte są koronami drzew. Wirtualne wycieczki Równie znane było kuracjuszom sąsiednie, wyższe od poprzedniego wzniesienie o dawnej nazwie Stróża, przez Niemców nazywana Cesarskim, a po wojnie Lisim Wzgórzem. U jego stóp wypływało kiedyś źródło, którego wodę uznano za leczniczą. Źródełko obetonowano i otoczono kratą. Codziennie przed południem i wieczorem ciągnęły do źródła gromadki kuracjuszy, by napić się uzdrawiającej wody. Dla ich wygody, a także dla wygody tych, którzy spieszyli do „Wielkiej Gwiazdy” zbudowano w 2 poł. XIX w. konny tramwaj, później zelektryfikowany. Po tramwaju tym i po źródle nie pozostało najmniejszego śladu. Zamiast tego pojawiło się po wojnie osiedle mieszkaniowe Przylesie, połączone z centrum Sopotu kilkoma liniami autobusowymi. Post Views: 510 Turystyka spacery po sopocie